Lieve mensen, sponsors en belangstellenden,

In de laatste nieuwsbrief hebben we u geïnformeerd over veel zaken die er na de aardbeving gebeurd zijn. In de begeleidende mail heb ik de crisis aangehaald in het conflict met India.

Hierover willen we u nu meer informeren.

Het is diepe crisis in Nepal sinds de burgeroorlog van 1996 tot 2006, de Koningsmoorden in 2001 en dit jaar de aardbeving . Sinds 23 september 2015 is de grens met het buurland India voor het grootste deel gesloten. Omdat Nepal een gesloten natie is met aan de ene kant de Himalaya en de grens met India aan de andere kant is het voor invoer volledig afhankelijk van deze grens. Dit betreft op een normale dag zo’n 300 vrachtwagens brandstof. Maar ook medicijnen en hulpgoederen (voor herstelwerkzaamheden na de aardbeving) en een deel van het drinkwater komen over deze grens.

Hoe is het conflict ontstaan?

Er is een nieuwe grondwet aangenomen waarin een etnische groep (de Madhes) is uitgesloten van stemrecht. Deze groep emigranten komt oorspronkelijk vanuit India en leeft in een deel van Nepal. Nepal is bang dat de invloed die India kan uitoefenen groter wanneer deze groep meer rechten gaat krijgen. Dit kan leiden tot annexatie, Nepal kan ten opzichte van de reus India land kwijt raken. Wanneer we kijken naar wat er met Tibet is gebeurd, dan is dit geen ongegronde angst.

Wat is het gevolg van deze crisis, wat betekent dit voor het dagelijks leven?

Het directe gevolg is dat er momenteel een hele diepe crisis aan de gang is in een zwaar gewond Nepal. De beloofde hulp door India wordt nu door dit zelfde land geblokkeerd. Maar veel erger is dat de al slecht draaiende economie nu voor een groot deel plat ligt. De mensen worden nog verder in de tijd terug geworpen. Het openbaar vervoer rijdt niet, fabrieken liggen stil, de toeristische sector ligt plat, mensen moeten koken op houtvuur. Er is schaarste aan voedsel, ziekenhuizen hebben gebrek aan medicijnen. Er is een zwarte markt ontstaan met woekerprijzen tot gevolg. De mensen zijn moe en raken uitgeput. De leefomstandigheden zijn in een “normale situatie” al heel zwaar, nu begint het op een uitputtingsslag te lijken.

Ook voor onze school is deze invloed direct merkbaar. We hebben nog redelijk lang op gas kunnen koken maar nu wordt er in de keuken op hout gekookt. Kunt u zich voorstellen zonder enige rookafvoer wat dit voor gevolg heeft. (Dit is niet aan de orde geweest op de klimaattop in Parijs.) De rook wordt via tocht afgevoerd. De winter staat voor de deur en zonder enige vorm van verwarming wordt dit weer een zware periode. We kunnen alleen maar hopen en bidden dat er aan dit conflict spoedig een einde komt en dan zal het nog een hele tijd duren voordat het leven weer “normaal” kan zijn. Dit machtsspel wordt over de hoofden van de kwetsbare en goedwillende mens uitgespeeld. De zwakken zijn zoals altijd de dupe in dit soort conflicten.